Μετά από 55 χρόνια επανήλθε στη θέση του το άγαλμα του ιδρυτού του Ζαππείου Παρθεναγωγείου στην Πόλη Κωνσταντίνου Ζάππα. Πρόκειται για το άγαλμα το οποίο κατά τα οργανωμένα γεγονότα της 6-7- Σεπτεμβρίου του 1955 οι βάνδαλοι το ξερίζωσαν από τη θέση του και υπέστη σοβαρές ζημιές. Έκτοτε φυλασσόταν σε αποθήκη. Αφού επισκευάστηκε με πρωτοβουλία του Νικολάου Κεφάλα, ιδρυτή της Σχολής, και ευλογία του Πατριάρχου, επανατοποθετήθηκε στη θέση του. Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν την Κυριακή από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο μετά τη Θεία Λειτουργία στον Ναό της Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου (Ταξίμ) όπου χοροστάτησε.

Ακολουθεί η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη:

Μακαριώτατε Μητροπολίτα Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ. Σάββα,
Ιερώτατοι Αδελφοί,
Ερίτιμος κυρία Πρόεδρε της Εφορείας του Ζαππείου
Ελλόγιμος κυρία Διεθύντρια,
Saygıdeğer misafirler,
Ελλόγιμοι κυρίαι και κύριοι καθηγηταί,
Αγαπητοί απόφοιτοι,
Αγαπητοί μαθηταί και μαθήτριαι,

Συμπληρούνται εφέτος εκατόν τριάκοντα και πέντε χρόνια από της ιδρύσεως και λειτουργίας του ιστορικού Ζαππείου Παρθεναγωγείου (Λυκείου πλέον εις τας ημέρας μας), και αξιοχρέως η Εφορεία και η Διεύθυνσις του Σχολείου διωργάνωσαν τας πρεπούσας επετειακάς εκδηλώσεις, αι οποίαι κορυφούνται σήμερον με την Θείαν Λειτουργίαν, η οποία προηγήθη εις τον παρακείμενον καλλιμάρμαρον Ιερόν Ναόν της Αγίας Τριάδος, και με την εόρτιον σύναξιν αυτήν εις τους λαμπρούς χώρους του σχολείου μας.

Στρέφοντες το βλέμμα οπίσω, βλέπομεν τον Σεπτέμβριον του 1875 ένα Παρθεναγωγείον να συνίσταται εις τα Μνηματάκια εις ενοικιαζόμενον κτήριον, το οποίον μετά τέσσερα μόλις έτη κατορθώνει να θεωρήται ισότιμον προς το Αρσάκειον. Το 1881 η φιλογένεια του εκ Λιμπόβου της Ηπείρου μεγάλου τέκνου της Εκκλησίας Κωνσταντίνου Ζάππα θεμελιώνει το λαμπρόν τούτο και μεγαλοπρεπές εκπαιδευτικόν μέγαρον, των θεμελίων αγιαζομένων δια των χειρών του αοιδίμου προκατόχου ημών Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ . Ο Ζάππας, ο μέγας εκείνος Εθνικός Ευεργέτης, ο καταστολίσας και τας κλεινάς Αθήνας με το περίφημον Ζάππειον Εκθεσιακόν Κέντρον και το Στάδιον των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και πλείστας πόλεις και κώμας της Ηπείρου και της Θράκης με σπουδαία εκπαιδευτήρια, γενναιοφρόνως εδαπάνησεν εξ ιδίων και εκ της κληρονομίας του εξαδέλφου του Ευαγγέλου Ζάππα δια την οικοδομήν και τελειοποίησιν του ημετέρου Παρθεναγωγείου, ώστε τούτο όχι μόνον να επαρκέση εις τας υφισταμένας τότε ανάγκας, αλλά και να είναι κατά πάντα αντάξιον τόσον της Βασιλευούσης Πόλεως, όσον και της αρχοντιάς και αξιοπρεπείας του ευσεβούς ημών Γένους. Και, όντως, το Ζάππειον καθ’ όλην την μακράν ιστορίαν του, εστάθη επαξίως δίπλα εις τα μεγαλύτερα και περιφανέστερα εκπαιδευτικά ημών καθιδρύματα, όχι μόνον από πλευράς κτηριακής, αλλά, το και σπουδαιότερον, και από πλευράς καθαρώς παιδείας, καταρτισμού και φωτισμού των νεανίδων της Ομογενείας. Το όνομα Ζαππίς ήτο επίζηλος τίτλος τιμής δια τας αποφοίτους, αι οποίαι πάντοτε εσεμνύνοντο δια την Σχολήν των. Βεβαίως, εξ αιτίας της οδυνηράς συρρικνώσεως των αριθμών της Ομογενείας της Κωνσταντινουπόλεως τας τελευταίας δεκαετίας, το Ζάππειον από του 2000 μετηλλάχθη εις μικτόν Λύκειον, όμως τούτο εις ουδέν ζημιώνει την λαμπηδόνα της ιστορίας του, ενώπιον της οποίας ιστάμεθα σήμερον με σεβασμόν και ευγνωμοσύνην πολλήν. Το Ζάππειον ήτο και είναι πολύτιμον στοιχείον της ταυτότητος της Κωνσταντινουπόλεως, μήτρα γνώσεως, ανθρωπισμού, αξιοπρεπείας και χριστιανικών ιδεωδών, εξ αρχής δε έχαιρε και χαίρει πάντοτε της αγάπης και της προστασίας της Μητρός Εκκλησίας και των κατά καιρούς Οικουμενικών Πατριαρχών, από του αοιδίμου Ιωακείμ του Γ μέχρι και της ημών Μετριότητος.

Σήμερον, λοιπόν, συνήλθομεν δια να εορτάσωμεν τα πολιά γενέθλια του Ζαππείου. Ο εορτασμός περιλαμβάνει και τα αποκαλυπτήρια του επανατοποθετηθέντος εις την θέσιν του αγάλματος του ιδρυτού και Μεγάλου Ευεργέτου Κωνσταντίνου Ζάππα. Ο υψηλόφρων και άξιος της Ρωμηοσύνης εκείνος ανήρ, όπως άλλωστε και ο εξάδελφος αυτού Ευάγγελος Ζάππας, δεν έλειψαν ασφαλώς ποτέ από τας δεήσεις της Μητρός Εκκλησίας, ούτε από τας ευγνώμονας προσευχάς των Ζαππίδων και των κατά καιρούς μελών της Εφορείας, διευθυντών, διδασκάλων, μαθητριών και μαθητών της Σχολής. Όμως η κοινή ευγνωμοσύνη, πέραν της ονοματοδοσίας του εκπαιδευτηρίου από του επωνύμου του, ώφειλε να καταστή φανερά και δια της ανυψώσεως ανταξίου αγάλματός του, το οποίον θα αισθητοποιή διαχρονικώς την παρουσίαν και την αρετήν του ανδρός. Τούτο εγένετο πραγματικότης εν καιρώ τω δέοντι, μετά δε τας γνωστάς περιπετείας του, τας συνδεδεμένας με γενικωτέρας περιπετείας του Γένους ημών ενταύθα, το άγαλμα τοποθετείται και πάλιν και επισήμως σήμερον εις την θέσιν του και εκφράζομεν επ’ αυτώ ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευαρέσκειαν προς τους σχόντας την ευγενή πρωτοβουλίαν. Το άγαλμα του Ζάππα θα διακηρύσση μεγαλοφώνως ότι το ευγενές αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς τους κοινούς ευεργέτας ουδέποτε έλειψεν από την Ομογένειαν, ενώ παραλλήλως θα παρακινή και άλλους, ισχυρούς οικονομικώς, να μιμηθούν το παράδειγμα του ανδρός. Και βεβαίως, κρίμασιν οις οίδεν ο Κύριος, εις την Πόλιν δεν χρειαζόμεθα, δυστυχώς, νέα σχολικά κτήρια. Χρειάζονται όμως αλλού. Και χρειάζεται παντού και πάντοτε η χριστιανική αγάπη, η κοινωνική ευαισθησία, η γενναιοφροσύνη, ο αλτρουϊσμός, η θυσιαστική προσφορά, προς θεραπείαν των κοινών αναγκών. Ο Κωνσταντίνος Ζάππας είναι άριστον υπόδειγμα εν προκειμένω.

Αλλ’ εορτασμός όπως ο προκείμενος πρέπει να μη μένη εις αναπόλησιν του λαμπρού παρελθόντος. Καλούμεθα να μελετήσωμεν την σύγχρονον δύσκολον πραγματικότητα και να αναλάβωμεν ακολούθως οιανδήτινα αναγκαίαν πρωτοβουλίαν δια την εξασφάλισιν της συνεχείας της λειτουργίας του Λυκείου και της πνευματικής προσφοράς του. Ασφαλώς δεν είμεθα εις την άνοιξιν. Το γνωρίζομεν. Τουλάχιστον να δυνηθώμεν να αναβάλωμεν όσον είναι δυνατόν την έλευσιν του χειμώνος. Εις τούτο η Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως και ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευρίσκονται συστρατευμένοι με όλην την Ομογένειαν. Ας είμεθα ευέλπιδες. Ας είμεθα αισιόδοξοι. Ο Θεός από κοπρίας εγείρει πένητας και εκ θανάτου ανιστά νεκρούς, και τους ελπίζοντας εις Αυτόν δεν τους εγκαταλείπει. Αυτώ παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα. Την ζωήν και την ελπίδα του Ζαππείου και όλης της Ομογενείας....

Ευχόμενοι ολοψύχως να μας αξιώση όλους ο Θεός να συνεορτάσωμεν πολλάς ακόμη ευτυχείς επετείους, πατρικάς ευχάς και ευλογίας ιδιαιτέρως απευθύνομεν μετά στοργής προς πάντας τους διδάσκοντας και διδασκομένους εις το Εκπαιδευτήριον ημών τούτο, και τους ευχόμεθα ένα ειρηνικόν και καρποφόρον και αποδοτικόν νέον σχολικόν έτος. Να είσθε, αγαπητοί, πάντοτε άξιοι του Ζαππείου και της βαρείας κληρονομίας του ονόματος της Σχολής σας!