Για τα δύσκολα χρόνια στην Ίμβρο και στην αναγκαστική φυγή των Ρωμηών κατοίκων της αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην προσφώνησή του κατά τη χειροτονία εις διάκονον του Ιμβρίου Αστερίου Οκουμούση, την οποία τέλεσε ο ίδιος κατα τη διάρκεια της Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου στο Πέραν, προχθές Κυριακή 21 Νοεμβρίου. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με βαθειά συγκίνηση αλλά και παρρησία, επεσήμανε ότι το γεγονός της ομαδικής φυγής από το πολύπαθο νησί ήταν ενέργεια «σχεδιασμένη άνωθεν», με την οποία επιτεύχθηκε μία βαθμιαία διάλυση και συρρίκνωση στην παιδεία και στην οικονομία της Ρωμέϊκης Κοινότητας.

Ο νέος κληρικός θα διακονήσει την Ιερά Μητρόπολη Ίμβρου και Τενέδου στο χωριό των Αγίων Θεοδώρων Ίμβρου, όπου μέχρι πριν από λίγο καιρό λειτουργούσε ο αείμνηστος πατέρας του π. Γεώργιος καθώς και ο παππούς του π. Αστέριος παλαιότερα. 

Ακολούθως στην ομιλία του, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθύνθηκε στους νέους εφοροεπιτρόπους του Ναού που προέκυψαν από τις πρόσφατες ελεύθερες αρχιερεσίες. «Ξεκινήσατε με ένθεον ζήλον, με διάθεσιν ανιδιοτελούς προσφοράς εις τα κοινά, με ενθουσιασμόν, με ιδιαίτερον ενδιαφέρον δια την παιδείαν και τα γράμματα, με προθυμίαν εξυπηρετήσεως και άλλων Κοινοτήτων και Ιδρυμάτων μας, με πιστότητα και αφοσίωσιν εις την Μητέρα και τροφοδότιδα πάντων ημών Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν, ως εμπρέπει εις τους Χριστιανούς, μάλιστα δε εις τους ευσεβείς και ορθοδόξους Χριστιανούς της πόλεως αυτής του Κωνσταντίνου, οι οποίοι ανέκαθεν έβλεπον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ως το κέντρον της εκκλησιαστικής, θρησκευτικής, πνευματικής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής και κοινοτικής δομής, διαρθρώσεως και ζωής αυτών, ανεξαρτήτως των έξωθεν επιβληθέντων εις αυτούς νέων διατάξεων και θεσμοθετήσεων» σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Κατά τη Θεία Λειτουργία παρέστησαν Ιεράρχες και οι Πρόξενοι της Ελλάδος στην Πόλη Νικόλαος Σαπουντζής και Αθανάσιος Αστρακάς, άρχοντες του Οικουμενικού Θρόνου, παράγοντες της Ομογένειας, καθηγητές και μαθητές των Λυκείων Ζωγραφείου και Ζαππείου, εκπρόσωποι των Ιμβριακών σωματείων Αθήνας και Θεσσαλονίκης και πλήθος προσκυνητών τόσο από την Πόλη όσο και από την Ελλάδα και άλλες χώρες.

Ακολουθεί η προσφώνηση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά την χειροτονία του νέου Διακόνου π.Αστερίου:

Αγαπητέ Αστέριε, τέκνον ημών εν Κυρίω,

Είναι αφορμή χαράς και συγκινήσεως δια την ημετέραν Μετριότητα η τέλεσις σήμερον της χειροτονίας σου εις Διάκονον ιδίαις ημών χερσίν, όχι μόνον διότι θα αναλάβης προσεχώς καθήκοντα ιερέως εις το αγαπημένο μας  χωριό των Αγίων Θεοδώρων εις την ιδιαιτέραν πατρίδα μας Ίμβρον, αλλά και διότι η οικογένειά σου και το όνομά σου επαναφέρουν ημάς εις τα ωραία παιδικά και εφηβικά χρόνια μας εκεί, όταν ήτο ιερεύς του χωριού μας ο αείμνηστος πάππος σου π. Αστέριος, του οποίου το όνομα φέρεις και τον οποίον διεδέχθη ο υιός του και πατήρ σου π. Γεώργιος που αιφνιδίως  μετέστη προ τινων εβδομάδων εκ των προσκαίρων εις τα αιώνια. 
 
Η Ίμβρος τότε, προ του 1964, ήτο ακόμη άθικτος και ανεπηρέαστος από τα σκληρά και άδικα μέτρα που ελήφθησαν δια την διάλυσιν του ρωμαίηκου πληθυσμού της και εζούσαμεν εν πτωχεία μεν αλλά με ειρήνην, με ελληνικήν παιδείαν εις τα σχολεία μας, με πιστότητα εις τα από αιώνων ήθη και έθιμά μας, μεταξύ των οποίων ήσαν και οι λεγόμενες μοναχολειτουργιές είτε εις τους ναούς του χωριού μας είτε εις τα απειράριθμα εξωκκλήσια κοντά η και μακρυά από αυτό, που ήσαν τρανή απόδειξις της ευσεβείας των συμπατριωτών μας.       
 
Εις αυτές τις ιδιωτικές λειτουργίες, αλλά και εις τις άλλες, τις τακτές κατά τας Κυριακάς και τας Εορτάς εις τον Άγιον Γεώργιον και αραιότερα εις την κάτω Εκκλησίαν της Παναγίας, μέσα εις το χωριό μας, ο τότε νεαρός Δημήτριος Αρχοντώνης ήτο ο απαραίτητος συνοδός και βοηθός του μακαριστού π. Αστερίου και εις το Ιερόν Βήμα και εις το αναλόγιον με τα πολύ ολίγα που εγνώριζε να ψάλλη. Μεγάλη ευλογία και μεγάλη εμπειρία. 
 
Αυτό το οποίον κυρίως εμάθομεν από τον σεβάσμιον εκείνον ιερέα μας ήτο η ευσέβεια και η πιστότης εις το καθήκον. Εις την υπερτεσσαρακονταετή διακονίαν του ο π. Αστέριος ουδέποτε απουσίασεν, ουδέποτε παρέλειψεν Όρθρον η Εσπερινόν, ουδένα των συγχωριανών του επίκρανεν η ηδίκησεν ηθελημένως. Ήτο υπόδειγμα πιστού οικονόμου της χάριτος, τύπος και υπογραμμός ιερέως του χωριού. 
 
Ο αείμνηστος πατέρας σου π. Γεώργιος συνέχισεν επίσης με πιστότητα και αφοσίωσιν εις το καθήκον την παράδοσιν του πατρός του, όμως σε δύσκολα και δίσεκτα χρόνια δια τους Αγίους Θεοδώρους και δι’ ολόκληρο το νησί μας και την γειτονικήν Τένεδον. Με ολίγους χριστιανούς λόγω της αναγκαστικής ομαδικής φυγής των πολλών, μετά την άνωθεν σχεδιασθείσαν και εφαρμοσθείσαν διάλυσιν και συρρίκνωσιν, χωρίς σχολεία, χωρίς παιδιά, με απαλλοτριωμένα τα κτήματά μας ‒ και όλα τά’σκιαζε η φοβέρα. Όμως, ο π. Γεώργιος και οι ολίγοι εναπομείναντες εφύλαξαν τις Θερμοπύλες, άντεξαν, υπέφεραν τον καύσωνα της ημέρας και το ψύχος της νυκτός• και τώρα υποφώσκουν καλύτερες ημέρες, η νοσταλγία ενίκησε τον φόβον, επιστρέφουν αρκετοί συμπατριώται μας, επισκευάζουν τα σπίτια τους, πνέει άνεμος κάποιας αισιοδοξίας και ελπίδος δια το μέλλον. Είθε να μη διαψευσθούν οι ελπίδες μας και να μην ομιλούμε και εις το μέλλον δια «το λαμπερό το χτες και το θαμπό  το σήμερα», κατά τον ποιητήν.  
 
Και συ, αγαπητέ Υποδιάκονε Αστέριε, καλείσαι τώρα να παραλάβης την σκυτάλην, να γίνης ο ιερεύς του χωριού μας, να αγιάζης με τα μυστήρια της Εκκλησίας μας τους ολίγους κατοίκους του, να κτυπάς την καμπάνα, να φέγγη  η ακοίμητος κανδήλα του Αγίου Γεωργίου, να δίνης θάρρος και πίστιν εις τους ενορίτας σου, κάτω από τας οδηγίας και με την στοργήν και την υποστήριξιν του αξίου ποιμενάρχου μας αδελφού αγίου Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου. Μιμήσου, λοιπόν, το παράδειγμα του π. Αστερίου και του π. Γεωργίου. Άξιος!

Ακολουθεί η ομιλία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, μετά τη Θεία Λειτουργία  της εορτής των εισοδίων της Θεοτόκου:

Παράδοσιν των πατέρων ημών ευσεβή συνεχίζοντες προσήλθομεν σήμερον, επί τη εορτή των παναγίων Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, εις τον Καθεδρικόν ημών τούτον Ναόν, ομού μετά των σεβασμίων μελών της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου και άλλων αδελφών Ιεραρχών, συρρεύσαντος δε πλήθους πιστών μετά των προκρίτων αυτών, και δια πάντα ταύτα δοξολογούμεν το άγιον όνομα του Θεού των πατέρων ημών και προσκυνούμεν εν ευλαβεία και τιμή την Πάναγνον Μητέρα αυτού τε και ημών. 
 
Τα Εισόδιά της, τα οποία σήμερον εορτάζομεν, δεν αναφέρονται εις τα Ευαγγέλια παρά μόνον εις το Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου. Μόνον η Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καταγράφεται εν τοις Ευαγγελίοις. 
 
Η Εορτή των Εισοδίων είναι από τας αρχαιοτέρας, καθώς εωρτάζετο κατά τους πρώτους αιώνας του Χριστιανισμού υπό της Αγίας Ελένης και μνημονεύεται υπό του Αγίου Γρηγορίου του Νύσσης. Είναι μία εορτή που μας προετοιμάζει δια την επερχομένην μεγάλην εορτήν των Χριστουγέννων και την εξ αυτής χαράν ολοκλήρου του Χριστιανικού κόσμου.
 
Η σημερινή εορτή σηματοδοτεί την ολοκληρωτικήν αφιέρωσιν της Παναγίας εις τον ναόν, εις τα άγια των αγίων, καθώς επίσης και την ετοιμότητά της να υπηρετήση τον Θεόν αποκλειστικώς ως η Μήτηρ αυτού. 

 Όθεν, η Παναγία είναι η εικών όλων ημών των κληρικών που εκλήθημεν να εισερχώμεθα εις τα άγια των αγίων και να διακονώμεν τον Θεόν καθημερινώς. Εισέρχομαι δε εις τα άγια των αγίων σημαίνει εισέρχομαι εις το βάθος των μυστηρίων και της προσευχής, ιστάμενος πρόσωπον προς πρόσωπον ενώπιον του Θεού.

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,

Ανατρέχοντες εις την ιστορίαν του Ναού τούτου των Εισοδίων πληροφορούμεθα ότι εις τα μέρη ταύτα, τα οποία υπήγοντο διοικητικώς εις τον Γαλατάν και εκκλησιαστικώς εις την Εκκλησίαν της Παναγίας Καφφατιανής, περί τα μέσα του 18ου αιώνος ο πληθυσμός των ορθοδόξων επυκνώθη (δια «το πυκνόν του τότε εν γένει συνοικισμού», ομιλεί γράμμα του Πατριάρχου Τιμοθέου της εποχής εκείνης), δι’αυτό και αι δυνάμεις αι συνάψασαι την Συνθήκην Ειρήνης εν Küçük Kaynarca το έτος 1774 συνεφώνησαν να οικοδομηθή εδώ νέος ναός, ο οποίος και ωλοκληρώθη το θέρος του 1804. Δια την διοίκησιν του ναού ο Πατριάρχης Καλλίνικος με την περί αυτόν Ιεράν Σύνοδον εξέδωκε τον Οκτώβριον του έτους εκείνου σιγιλλιώδες γράμμα, το οποίον απήλλαξεν αυτόν παντός φόρου προς το πατριαρχικόν ταμείον και καθώρισεν άρθρα, τα οποία ομιλούν δια την κανονικήν υπαγωγήν του «υπό την άμεσον κηδεμονίαν και προστασίαν και κυριότητα και δεσποτείαν του αγιωτάτου Πατριαρχικού Αποστολικού τε και Οικουμενικού Θρόνου»• δια την στελέχωσίν του υπό καταλλήλων και ακαταλαλήτων κληρικών• δια την περιφοράν πέντε δίσκων• δια την σφραγίδα του ναού• δια την ανάγκην τηρήσεως κώδηκος εσόδων και εξόδων και πάσης ληψοδοσίας και, τέλος, δια τους Επιτρόπους του Ναού, δια τους οποίους το Πατριαρχικόν και συνοδικόν σιγιλλιώδες γράμμα λέγει επί λέξει: «οι προβληθέντες γνώμη κοινή έφοροι και επίτροποι του ναού τούτου, κατά το προεκδοθέν αυτοίς ημέτερον Πατριαρχικόν γράμμα, έχουσι το κύρος και πάσαν πληρεξουσιότητα εν τω ναώ τούτω, φροντίζοντες, και επιμελούμενοι περί της διαμονής, καλής διοικήσεώς τε και ευταξίας αυτού». 
 
Εντιμότατοι κύριοι Πρόεδρε και μέλη της Εφοροεπιτροπής της Κοινότητος Σταυροδρομίου,

Ανελάβετε προσφάτως την ευθύνην, με την ψήφον της ομογενείας, να διοικήσετε δι’ ωρισμένον χρονικόν διάστημα «νομίμως και ευτάκτως» όχι μόνον τον ναόν τούτον, Καθεδρικόν του Οικουμενικού Πατριάρχου ως Αρχιεπισκόπου και Ποιμενάρχου Κωνσταντινουπόλεως, αλλά, κατά τα ισχύοντα πλέον, και ολόκληρον την μεγαλώνυμον ταύτην Κοινότητα με την λαμπράν ιστορίαν του παρελθόντος και με τας πολλάς ανάγκας και τα προβλήματα της σήμερον. 
 
Εξελέγητε και αμέσως εθέσατε την χείρα επί το άροτρον και ανελάβετε αξιεπαίνως μίαν προσπάθειαν ανασυγκροτήσεως των κοινοτικών πραγμάτων. 
 
Με εφαλτήριον τον Ιερόν Ναόν των Εισοδίων της Θεοτόκου, ο οποίος από πολλών δεκαετιών αποτελεί το κέντρον της Κοινότητος Σταυροδρομίου και εν τω οποίω στεγάζονται τα κεντρικά Γραφεία αυτής και εδρεύει ο εκάστοτε εκπρόσωπος του Πατριάρχου Αρχιερατικώς Προϊστάμενος, από εδώ, λέγομεν, εξακτινώνεται η δραστηριότης σας εις τον Άγιον Κωνσταντίνον, εις την Αγίαν Τριάδα και μέχρι του Κοιμητηρίου του Σισλή, όπου αναπαύονται τα οστά τα γεγυμνωμένα πλείστων όσων πατέρων και αδελφών ημών «προσδοκώντων ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος». 
 
Ξεκινήσατε με ένθεον ζήλον, με διάθεσιν ανιδιοτελούς προσφοράς εις τα κοινά, με ενθουσιασμόν, με ιδιαίτερον ενδιαφέρον δια την παιδείαν και τα γράμματα, με προθυμίαν εξυπηρετήσεως και άλλων Κοινοτήτων και Ιδρυμάτων μας, με πιστότητα και αφοσίωσιν εις την Μητέρα και τροφοδότιδα πάντων ημών Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν, ως εμπρέπει εις τους Χριστιανούς, μάλιστα δε εις τους ευσεβείς και ορθοδόξους Χριστιανούς της πόλεως αυτής του Κωνσταντίνου, οι οποίοι ανέκαθεν έβλεπον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ως το κέντρον της εκκλησιαστικής, θρησκευτικής, πνευματικής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής και κοινοτικής δομής, διαρθρώσεως και ζωής αυτών, ανεξαρτήτως των έξωθεν επιβληθέντων εις αυτούς νέων διατάξεων και θεσμοθετήσεων. 
 
Σας συγχαίρομεν και σας ευχόμεθα πατρικώς εξ όλης καρδίας πλήρη επιτυχίαν εις την εκπλήρωσιν των καθηκόντων και της ιεράς αποστολής σας ως Εφοροεπιτρόπων, δια το καλόν των «γαλατιανών και σταυροδρομιτών κάι μπεηογλιτών», όπως αναφέρεται εις έγγραφον δημοσιευθέν επί τη ευκαιρία της εκατονταετηρίδος του ναού τούτου των Εισοδίων της Θεοτόκου. Σας ευχόμεθα καλήν επιτυχίαν εις τας ευγενείς προσπαθείας σας δια το «πρώτιστον της Κωνσταντινουπόλεως προάστειον του περατικού Γαλατά», δια «το Σταυροδρόμι της Ρωμιοσύνης», δια το άλλοτε «αμπελόφυτον» Σταυροδρόμι. 
 
Και κατακλείομεν με την πατρικήν ευχήν και την Πατριαρχικήν ευλογίαν μας και πάλιν προς τον Ευλαβέστατον Διάκονον πλέον Αστέριον, τον οποίον ολόκληρος η Χριστιανική μας Κοινότης προσάγει και προσφέρει σήμερον εις τον Θεόν, και ημείς δια του ιερού μυστηρίου της Χειροτονίας εισηγάγομεν εις τα άγια των αγίων του Θεού, όπως τότε εισώδευσεν εις αυτά η Υπεραγία Θεοτόκος.
 
Αγαπητέ μας Αστέριε, και πάλιν άξιος!