Για να πιει νερό ο άτυχος ασβός έπρεπε να διασχίσει τον φαρδύ ασφαλτωμένο δρόμο που φτιάχτηκε λίγα μέτρα δίπλα από τις όχθες του Λουδία ποταμού. Ανυποψίαστο καθώς ήταν το ζώο, χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο και έσβησε στην άσφαλτο. Όλα αυτά συνέβησαν πριν λίγες μέρες μέσα στο Δέλτα των ποταμών Αλιάκμονα, Λουδία και Αξιού, το οποίο υποτίθεται ότι προστατεύεται από τη συνθήκη Ραμσάρ, ως υδροβιότοπος μεγάλης οικολογικής σημασίας και φυσικού κάλλους.

 

Ο Λουδίας αποτελεί το σύνορο μεταξύ των νομών Ημαθίας και Θεσσαλονίκης. Στη δυτική του όχθη που ανήκει στην Ημαθία, φτιάχτηκε πριν 2 χρόνια ο παραπάνω ασφαλτόδρομος, που ξεκινάει περίπου από την εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης και καταλήγει στην καρδιά του Δέλτα εμβολίζοντας τον βιότοπο. Δεν οδηγεί σε καμία κατοικημένη περιοχή, καθώς δεν υπάρχει κανένα κτίσμα στα χιλιάδες στρέμματα μεταξύ Λουδία και Αλιάκμονα, εκτός από 2-3 αυτοσχέδια και ετοιμόρροπα μαντριά. Μόνο χωράφια κυρίως ρυζιού υπάρχουν, στα οποία φτάνει κανείς μέσω στενών και δύσβατων χωματόδρομων. Η πινακίδα που γράφει «Οικισμός Ψαράδων» στο τέρμα της λεωφόρου δίπλα στο Λουδία δεν είναι καθόλου πειστική. Τα λιγοστά ξύλινα σπιτάκια των μυδοτρόφων στην απέναντι όχθη του Λουδία δεν δικαιολογούν τη διάνοιξη του δρόμου, αφού ανήκουν στον νομό Θεσσαλονίκης και μόνο κολυμπώντας μπορεί να φτάσει κανείς σ’ αυτά. Τι υποκρύπτει άραγε η διάνοιξη της λεωφόρου στην καρδιά του βιότοπου, όταν μάλιστα αυτή δεν οδηγεί πουθενά; Επιτρέπει η συνθήκη Ραμσάρ τη διάνοιξη σύγχρονων δρόμων μέσα σε υδροβιότοπους; Έχει ενημερωθεί το νεαρό υπουργείο περιβάλλοντος για το βαθύ τραύμα που προκαλεί στον βιότοπο ο δρόμος αυτός; Μήπως πρέπει να δοθεί εντολή άμεσης καταστροφής της ασφάλτου και επαναφοράς του τοπίου στην αρχική του μορφή; Πριν λίγες μέρες, ένας ευαισθητοποιημένος πολίτης πέταξε νεκρά ψάρια από τον Αλιάκμονα στο γραφείο του νομάρχη Ημαθίας. Το γεγονός προβλήθηκε πολύ από τα ΜΜΕ και είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ελληνική κοινωνία. Αν μαζί με τα νεκρά ψάρια υπήρχε και ο τεράστιος σκοτωμένος ασβός, ο αντίχτυπος θα ήταν πολύ πιο εξευτελιστικός για την περιοχή και την Ελλάδα.

 

Η Ελλάδα δεν ανήκει μόνο στους ανθρώπους της, αλλά και σε όλες τις άλλες μορφές ζωής που την κατοικούν. Η διάνοιξη μεγάλων δρόμων σε βιότοπους αποκόπτει την επικοινωνία των άγριων μορφών ζωής και δυσκολεύει πολύ την επιβίωσή τους. Όταν όμως οι μπουλντόζες αναμετρούνται με τα ανυπεράσπιστα ζώα, αυτά χάνουν τη μάχη και ο άνθρωπος τον πόλεμο. Αυτοί που συντελούν με τις αποφάσεις τους στο πλήγωμα βιοτόπων είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία, επειδή υποσκάπτουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν οι συνάνθρωποί τους. Είναι και λειτουργικά αμόρφωτοι, επειδή αγνοούν ότι ο άνθρωπος φτιάχτηκε εκατομμύρια χρόνια μετά τα ζώα και τις άλλες μορφές ζωής, οι οποίες αποτελούν τη βιολογική του μνήμη. Το Δέλτα των ποταμών Αλιάκμονα-Λουδία-Αξιού, που απέχει μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη και αποτελεί σημαντικό παράγοντα βελτίωσης του κλίματος και σπουδαίο ανοιχτό εργαστήριο περιβαλλοντικής διαπαιδαγώγησης, πρέπει να αφεθεί στη διάθεση των πουλιών και των ζώων, που δεν έχουν πού αλλού να κρυφτούν για να γλιτώσουν από τη λαίλαπα των πολιτικών, των εργολάβων και των κυνηγών. Κάπου πρέπει κι αυτά τα δύστυχα να αναζητήσουν τροφή και ήσυχο χώρο για να αναπαραχθούν.