Στην Τεργέστη της βόρειας Ιταλίας ζει από τις αρχές του 18ου αιώνα μια ελληνική κοινότητα, που μετανάστευσε εκεί από την υπόδουλη στους Οθωμανούς Ελλάδα. Οι Έλληνες της Τεργέστης μεγαλούργησαν κυρίως στον εμπορικό τομέα και βοήθησαν σημαντικά την επανάσταση του 1821. Παράλληλα πρόσφεραν τεράστιο φιλανθρωπικό έργο στη δεύτερη πατρίδα τους. Η παλαιά ελληνική κοινότητα της Τεργέστης ενισχύθηκε σημαντικά με νέο ελληνικό αίμα στη δεκαετία του 1970 και ’80, όταν πολλοί από τους Έλληνες που πήγαν για σπουδές στην Τεργέστη, επέλεξαν να ζήσουν οριστικά εκεί. Οι Έλληνες φοιτητές ενσωματώθηκαν γρήγορα στην τοπική κοινωνία και πολλοί από αυτούς παντρεύτηκαν με άτομα ιταλικής καταγωγής. Η αποδοχή τους από τους Ιταλούς ήταν άμεση και καθολική, λόγω της εξαιρετικής φήμης της ιστορικής ελληνικής κοινότητας.  

 

Ο Μύρων Λαγουβάρδος, από τους Αποστόλους Αμαρίου Ρεθύμνου, σπούδασε φαρμακοποιός στην Τεργέστη και προτίμησε να ζήσει μόνιμα εκεί, επειδή μαγεύτηκε από την ομορφιά της και τον πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της. Το επάγγελμα του φαρμακοποιού δεν το άσκησε καθόλου, αλλά προτίμησε να ανοίξει ένα εξαιρετικό εστιατόριο, το οποίο αποτελεί σπουδαίο κέντρο κρητικής γευσιγνωσίας και «γευσιλογίας». Πολλά από τα υλικά μαγειρικής που χρησιμοποιεί έρχονται κατευθείαν από την Κρήτη και είναι ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσα στους πελάτες του, αρκετοί εκ των οποίων είναι σημαντικοί Ιταλοί πολιτικοί και καλλιτέχνες. Ο Μύρων παντρεύτηκε Ιταλίδα εκπαιδευτικό, η οποία είναι διδάκτορας φιλολογίας με ειδίκευση στην ιατρική κατά τη βυζαντινή περίοδο. Η γυναίκα του μιλούσε ελληνικά και λάτρευε την Ελλάδα πριν τον γνωρίσει, γεγονός που την εξύψωσε στα μάτια του. Όταν αναφέρεται στην οικογένειά του στην Ελλάδα η φωνή του πάλλεται: «Οι μνήμες του πατέρα και της μάνας, οι γεύσεις του φαγητού της γιαγιάς, το γλυκό πρόσωπο της αδελφής, η λεβεντιά του ανιψιού, το εκκλησάκι του Άι Νούφρη στο χωριό μου, θα με συνοδεύουν όσο ζω και ποτέ δεν θα με εγκαταλείψουν. Λατρεύω τον Περικλή και τον Ρήγα Φεραίο, λατρεύω και τον ψητό οβελία. Η Ελλάδα είναι πολλά σπουδαία πράγματα ταυτόχρονα, μήτρα του παγκόσμιου πολιτισμού, πατρίδα μεγάλων επαναστατών, μυρωδιές τσίκνας, γεύσεις λαδιού». Είναι τόσο το πάθος του Μύρωνα για την Ελλάδα, που αναρωτιέται κανείς γιατί ζει μακριά από αυτή. Είναι ένας από τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό και η καρδιά τους ματώνει καθημερινά από νοσταλγία. Το πάθος της ελληνικής φυλής για διάχυση και επέκταση στον υπόλοιπο κόσμο συνοδεύεται από μνήμες γονέων που προκαλούν μεγάλο πόνο στην ψυχή.