راهکار تشخیص هویت با فناوری بیومتریک(زیست سنجی)

راهکار تشخیص هویت با فناوری بیومتریک ( زیست سنجی ):

شرکت شلر در زمینه ارائه راهکارهای شناسایی افراد با استفاده از فناوری بیومتریک ( زیست سنجی ) نیز آماده پاسخگویی به نیازهای مشتریان می باشد. همچنین این شرکت علاوه بر استفاده از سخت افزارها و محصولات آماده موجود در بازار، خود نیز نسبت به طراحی، ساخت و تولید قطعات و تجهیزات مورد نیاز بر اساس نیاز مشتری اقدام می نماید. مولفه های بیومتریکی بکار گرفته شده در این شرکت عبارتند از: عنبیه چشم، چهره، اثر انگشت و... می باشد.

تعریف بیومتریک ( زیست سنجی ):

" بیومتریک " علم و فناوری اندازه گیری و تحلیل آماری داده های بیولوژیکی افراد است و یا به عبارت بهتر هر خصوصیت فیزیولوژیکی یا ویژگی رفتاری منحصر بفرد و متمایز کننده، مقاوم و قابل سنجش که بتواند برای تعیین یا تایید خودکار هویت و تصدیق اصالت فرد این داده ها را مقایسه کند را گویند. امروزه تکنولوژی های بیومتریک مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد و هر کدام مبتنی بر یک خصوصیت فیزیولوژیکی یا رفتاری افراد هستند.

روشهای تشخیص هویت:

روش های تشخیص هویت موجود به سه عامل تقسیم می شوند:

الف) چیز هایی که کاربران می دانند (Some things the user know) مانند: کلمه عبور ایمیل
ب) چیز هایی که کاربران به همراه دارند (some things the user have) مانند: کارت های اعتباری بانکی و کارت های هوشمند.
ج) چیز هایی که مربوط به خود کاربران است (some things the user are) مانند: اثر انگشت، الگوی شبکیه و عنبیه و...

 سامانه بیومتریکی:

سامانه بیومتریکی یک سامانه تشخیص الگو است که هویت اشخاص را تعیین یا تایید می کند و این عملیات را با استفاده از اطلاعات بیومتریک کاربران انجام می گیرد؛ به این صورت که پس از ثبت اطلاعات افراد در این سامانه، دو نوع خدمت از سامانه بیومتریکی درخواست می شود:

الف) تایید هویت
ب) تعیین هویت

تایید هویت:

در فرآیند تایید هویت ابتدا متقاضی با استفاده از نام یا وارد کردن رمز عبور و یا یک مدرک شناسایی ادعا می کند که هویت خاصی را دارد. سپس سامانه به مقایسه داده های بیومتریکی مدعی با داده های ثبت شده در بانک مشخصات می پردازد و ادعای وی را مورد بررسی قرار می دهد و نتیجه را اعلام می کند.

تعیین هویت:

دستگاه بیومتریک پس از دریافت داده های بیومتریک توسط شخص متقاضی به انجام عمل مقایسه می پردازد که این مقایسه میان اطلاعات بیومتریک شخص با اطلاعات موجود در بانک اطلاعات انجام می گیرد. در این حالت، فرض بر این است که اطلاعات فرد در بانک اطلاعات موجود است.

آزمایش زیست سنجی ( Biometric ) در سامانه بیومتریک شامل سه گام است:

الف) ثبت مشخصات: کاربران با سنجش های اولیه در سیستم ثبت نام می شوند. این عمل در چندین مرحله برای ثبت اطلاعات دقیق انجام می گیرد.
ب) مقایسه: گام بعدی مقایسه ی نمونه با الگوی مرجع است. در این مرحله تعیین سطوح مناسب خطای مجاز (tolerance) خصوصا برای سنجش رفتاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
ج) به روز رسانی: تمامی سیستم های بیومتریک مخصوصاً آنهایی که از خصوصیات رفتاری کاربر استفاده می کنند، باید برای به روز رسانی الگوی مرجع طراحی شده باشد.

اجزای سامانه بیومتریک:

الف) ابزار اندازه گیری: ابزار طراحی شده در سیستم بیومتریک در حقیقت نقش واسطه با کاربر را بر عهده دارد و لذا باید به راحتی توسط کاربران قابل استفاده باشد و در عین حال احتمال خطا در آن بسیار کم باشد.
ب) نرم افزار: این نرم افزار که بر اساس الگوریتم های ریاضی طراحی شده است، متغیر های سنجش شده را با الگوی مرجع موجود در بانک اطلاعات مقایسه می کند.
ج) سخت افزار: در طراحی سامانه بیومتریکی، به قطعات سخت افزاری و کاربرد آنها باید بیش از سایر دستگاه های مشابه توجه نشان داد تا در انجام محاسبات دچار خطا نشود.

انواع بیومتریک ها:

بررسی های بیومتریک به دو دسته عمده تقسیم می شود:
الف) تکنیکهای رفتاری(Behavioral): در این روش عمل یا اعمال کاربر سنجیده می شود مانند امضا کردن یا بیان کردن یک عبارت.
ب) فیزیکی(physiometric): در این حالت، یک خصوصیت فیزیکی مانند اثر انگشت یا الگوی عنبیه و... مورد سنجش قرار می گیرد.

رفتاری:

نحوه تایپ کردن(scan key – stroke)
امضا نگاری (scan – signature)
تشخیص صدا(scan-voice)
و...

فیزیولوژیکی:

اثر انگشت (scan-finger)
هندسه دست(scan-hand)
اسکن عنبیه (scan–iris)
چهره نگاری (scan-facial)
اسکن شبکیه(scan–retina)
و...

برخی از کاربردهای بیومتریک:

1- شناسایی مجرمان
2- دسترسی به اطلاعات سیستم ها (برای ورود به مکان های مهم سازمانها می توان از اسم رمز و نیز اسکن عنبیه به طور هم زمان استفاده کرد)
3- دسترسی فیزیکی و حضور زمانی (برای ساعت های حضور و غیاب می توان از روش اسکن چهره استفاده نمود)
4- شناسایی شهروندان (مثل گذرنامه، گواهینامه، کارت ملی، رای گیری، توزیع امکانات عمومی و...)
5- تجارت الکترونیک (مانند کارت های اعتباری و...)
6- نظارت
و ...

مزایای فناوری بیومتریک:

1- غیر قابل حدس زدن
2- امکان تعیین هویت اصلی و واقعی افراد
3- غیر قابل فراموشی و غیر قابل سرقت
4- عدم نیاز به هزینه های امنیتی جهت استفاده از نیروی انسانی
5- غیر قابل تقلب
6- سرعت و راحتی استفاده
و...

لازم بذکر است فناوریهایی بیومتریک از جمله فناوریهایی به حساب می آیند که هزینه تمام شده نسبتا بالایی دارند و بنابراین ممکن است برای افراد و یا سازمانهای کوچک استفاده از آنها به صرفه نباشد. اما در یک مقایسه کلی تر، با توجه به امنیت بالای سیستمهای بیومتریک نسبت به سیستمهای سنتی مانند قفل و زنجیر و...، شاید بتوان گفت که در دراز مدت استفاده از این فناوری برای سازمانها به صرفه باشد و در مقابل نیز با توجه به تولید نسخه های جدید تر از این گونه سخت افزارها و تولید انبوه آنها، صرفه جویی بیشتر شامل حال کاربران شود و قیمت آنها بسیار پایین تر بیاید.