منابع انسانی به
عنوان اساسی ترین ذخائر یک ملت نقش عمده ای در توسعه جوامع بشری دارد. از
همین رو در عصر حاضر توسعه کشور به میزان زیادی در گرو شناسائی استعدادها ،
توانایی ها، جذب و پرورش نیروهای متخصص و متفکر در تولید علوم و گسترش
مرزهای دانش و کسب فناوری روزآمد می باشد.
مدیریت
منابع انسانی شامل فرآیند بررسی و ایجاد زمینه های مساعد جذب ، توسعه ،
نگهداشت و ایجاد انگیزش منابع انسانی است به طوری که بتوان با تامین
نیازهای منطقی و ایجاد انگیزش و رضایت در نیروی انسانی و ایجاد محیطی سالم و
منصفانه به اهداف فردی ، گروهی و سازمانی دست یافت . مدیریت منابع انسانی
علاوه بر دارا بودن مبانی و مفاهیم مدیریت کارکنان ، رویکردهای کلی تر و
جدیدتری را در مدیریت نیروی انسانی داشته و رویکردی جامع به مدیریت
استراتژیک منابع کلیدی سازمان یعنی منابع انسانی دارد. به عبارت دیگر
مدیریت منابع انسانی مدیریت و اداره استراتژیک و پایدار با ارزش ترین
دارائی شرکت یعنی کارکنانی که در آنجا کار می کنند می باشد.
برنامه
ریزی منابع انسانی از یک طرف با امور روزمره منابع انسانی مانند تامین و
جایگزینی هر نیرویی که به سیستم وارد و یا خارج می شود و از طرف دیگر به
برنامه های بلند مدت سازمان مانند برنامه های طرح و توسعه ، تغییرات بزرگ و
برنامه های استراتژیک ارتباط دارد.
مدیریت
منابع انسانی دانشگاه از سال 1339 با عنوان سازمانی مدیریت کارگزینی
فعالیت خود را آغاز کرد. با تصویب قانون اهداف و وظائف و تشکیلات وزارت
علوم تحقیقات و فناوری در تاریخ 1/6/1386 و نیز ماده 10 همین قانون و ماده
49 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی
ایران و رویکرد مقامات عالی دانشگاه نسبت به نیروی انسانی از تاریخ
2/3/1384 عنوان مدیریت کارگزینی به مدیریت منابع انسانی تغییر یافت.
مدیریت
منابع انسانی بر اساس ساختار سازمانی یکی از مدیریت های زیر مجموعه حوزه
معاونت اداری و مالی دانشگاه می باشد که امور مربوط به برنامه ریزی نیروی
انسانی و فعالیتهای اجرایی را در سطوح کارکنان رسمی ، پیمانی و اعضای هیات
علمی پس از هماهنگی با مسئولین ذیربط از مرحله ورود به خدمت تا خروج و
بازنشستگی در سطح واحدهای تابعه دانشگاه به عهده دارد.